Houding zegt vooral iets over de relatie met je gesprekspartner en minder over de gevoelens. Er is een aantal criteria waarop houding beoordeeld kan worden:

• Spanning/ontspanning: de mate van gespannenheid geeft vaak de mate van onzekerheid weer (hetzelfde geldt voor het tegendeel). Let eens op uw armen tijdens de les: heeft u uw armen vaak over elkaar of in uw zakken? Dat is een teken van gespannenheid.
• Afstand: een naar elkaar toegebogen houding schept letterlijk en figuurlijk minder afstand. Loopt u tijdens de les regelmatig rond en buigt u zich wel eens over de cursisten heen? Op dat moment verkleint u daarmee de afstand. Niet iedere cursist vindt het fijn als de docent zich over hem heen buigt. Sommige cursisten houden er ook niet van als de docent te dichtbij komt.
• Relatie houding–taal: de houding van je gesprekspartner geeft duidelijk aan of hij geïnteresseerd is in wat je vertelt. De houding heeft dus vaak een begeleidende functie en reguleert het gesprek. Veranderingen in de houding geven vaak een wijziging van gespreksonderwerp aan. Ook voor houding geldt dat deze vaak cultureel bepaald is. Zo zal een docent in Nederland rustig op tafel gaan zitten wanneer hij iets uitlegt, terwijl dit in veel landen niet gebruikelijk is.